Gisteren belde Jeroen me terug op. (lees ook KOPEN EN VERKOPEN . Het villaatje dat hij wilde kopen werd onder zijn neus verkocht aan iemand anders. Ondertussen is hij zelf bezig om zijn eigen woning onderhands te verkopen, maar hij krijgt weinig gegadigden. Hij beklaagde zich tevens dat “ de kijkers” die langskomen, zijn woning soms met de grond gelijk maken. De keuken die hij vijf jaar geleden plaatste vinden ze te ouderwets, de badkamer is niet naar hun zin, de tuin vraagt te veel onderhoud, enz.
Toen ik hem vroeg hoe het zat met de EPC waarden viel hij uit de lucht. Ook de elektriciteit had hij nog niet laten keuren. Blijkbaar wist hij niet meer dat ik hem tijdens ons eerste telefoontje reeds gezegd had dat het verkopen van een eigendom een aantal verplichtingen meebrengt.
Immokantoor?
Ik gaf hem de raad om een degelijke vastgoedmakelaar in te schakelen. Die neemt dan alle papierwerk, verplichtingen en andere rompslomp die bij de verkoop horen, over. Hij regelt de bezoeken en incasseert de negatieve opmerkingen. Anderzijds zal hij gemakkelijker objectieve verkoopsargumenten aanhalen en heeft hij misschien reeds geïnteresseerde kandidaat kopers in zijn portefeuille zitten. “Ja, maar een immokantoor is zo duur. Die vragen 3 à 5 % commissieloon! Dan incasseer ik 5 tot 6.000 euro minder.” was zijn antwoord.
Doordenkertje.
Ik vertelde hem van onze vroegere buurman, toen we nog in de fruitstreek woonden.
Onze buurman had veel appel- en perenbomen staan en in 1976 was zijn oogst enorm. Hij vroeg aan Mathieu, de kruidenier in de straat, of die zijn appelen en peren wilde verkopen. Mathieu wilde dat zeker doen en vroeg hiervoor uiteraard een vergoeding. Maar daar ging onze buurman niet op in en besloot zelf voor zijn raam een bordje te plaatsen “ Fruit te koop”.
Hij kreeg veel bezoekers die zijn fruit kwamen keuren en betasten en ze feliciteerden hem voor de kwaliteit. Links en rechts was er wel eens iemand die een kilootje kocht. Er gingen verschillende weken voorbij en nog steeds had hij meer dan de helft van zijn intussen gekneusde vruchten over. Onze vriend ging terug naar Mathieu, de kruidenier, en vroeg hem opnieuw of hij wilde helpen tegen de voorgestelde vergoeding. Maar nu was Mathieu aan zet. Hij zei dat het hem speet, maar dat hij geen verlept fruit kon verkopen.
Het jaar daarop was de oogst weliswaar niet zo groot, maar toen de tijd rijp was, ging onze buurman naar Mathieu en sloot een akkoord. Op nog geen week was zijn ganse oogst verkocht.
Sindsdien doet onze fruitenier niets meer zonder Mathieu.
Spreuk van de week: Ieder zijn vak.