Vorige zondag is mijn man, Alain Brovist, tijdens een afdaling in het dorpje Sosoye, in de buurt van de abdij van Maredsous zwaar ten val gekomen.
In een bocht van een afdaling voelde hij zijn voorband leeglopen en door te bruusk te remmen ging hij over zijn stuur richting asfalt. Gelukkig konden zijn vrienden hem ontwijken. Alain had een bloederige wonde aan zijn kaak en uiteraard de nodige schaafwonden, maar hij klaagde het meest over de stekende pijn in zijn schouder. Omdat hij zijn arm niet kon optillen en omdat zijn schouder naar beneden en naar voren hing, concludeerde Kenneth dat Alain zijn sleutelbeen gebroken was.
Met de ambulance werd hij naar de spoeddienst van het ziekenhuis van Namen gevoerd, waar hij werd geopereerd. Daar luidde het verdicht: een breuk van het rechter sleutelbeen en een barstje in de bovenarm. Volgens de artsen gaat het om “een gemakkelijke breuk” en zal alles goed herstellen. Toch vonden ze het raadzaam om een plaatje te zetten omdat zo de botten gemakkelijker aan elkaar groeien. Omdat Alain toch geen 30 meer is, voorziet de dokter dat de herstelling en de revalidatie toch 6 à 8 weken zal duren.
Hij zal dus niet kunnen deelnemen aan de trip naar Gigondas en de beklimming van de Mont Ventoux. Ook zijn blog: “Geld lenen,kost geld” zal enkele weken stilliggen. Van zodra Alain opnieuw op de computer kan werken, merken jullie het wel. Mijn man kennende zal hij maar twee of drie weken buiten strijd zijn.
Spreuk van de week:
Accepteer wat er gebeurt, leer ervan en kijk weer vooruit.
Goed herstel toegewenst Alain.